Waarom ben je toch zo boos op je partner?

Alles ergert je. Je bent voortdurend boos op je partner. Dat hij zijn vuile was niet in de wasmand stopt. Dat zij je altijd het gevoel geeft dat je nooit eens iets goed doet. Samen in een relatie zitten is al een behoorlijke uitdaging, maar de laatste tijd merk je: eigenlijk ben je voortdurend alleen nog maar boos op je partner. 

Lekker boos

Irritatie, woede, een kort lontje, voor veel mensen zijn dat gevoelens die we heel goed kennen. Gevoelens die behoorlijk aan de oppervlakte liggen, die makkelijk opvlammen. Dat is niet zo heel erg gek, want als je boos bent, voel je je sterk. Je bent krachtig, je voelt je sterk en staat in je recht (althans, zo voelt het). En ook is de aandacht gericht op de ander. Als je boos bent kijk je wat de ander fout doet. En dat betekent niet met jezelf bezig zijn.

Je voelt je sterk

Boosheid, frustratie, kritiek, sarcasme: dit zijn allemaal harde emoties. En onder harde emoties zitten vaak zachte emoties verstopt. Alleen zijn we ons hier meestal niet zo heel erg van bewust. Vooral omdat we al jong leren dat we vooral sterk moeten zijn en als je zachte emoties laat zien ben je zwak. Als je zwak bent, ben je een gemakkelijke prooi. En je bent niet volwassen geworden om je iedere dag in je knieschijven te laten schieten. 

Conflict doorbreken: stel je kwetsbaar op

Om conflicten te doorbreken is het altijd goed als je bereid bent je kwetsbaar op te stellen. En dat begint ermee door je af te vragen wélke zachte emotie er onder jouw woede verstopt zou kunnen zitten. Het beste is om in elk geval even weg te gaan uit de situatie, niet in dezelfde kamer te blijven, of liever nog dat één van de twee de deur uitgaat. Na een tijdje zijn de emoties dan waarschijnlijk wat meer gezakt. Pas als er iets is van reflectie, zachtheid, introspectie, dan pas kan de verbinding hersteld worden.

In een ruzie zelf, kom je er nooit uit. Dat kan echt pas als beide partners toerekeningsvatbaar zijn. Aanspreekbaar. Ontvankelijk voor elkaar. Rustig. Als jij je enorm laat opnaaien door alles wat bedenkt dat verkeerd is aan je partner, sta je in een vechtmodus. Maar potverdorie wat is dat lastig.

Liefde doet pijn

Want je wilt geen pijn. Dus daar beschermen we onszelf tegen, door zo bozig te gaan doen, door sarcasme, een steek onder water, zelfs door passief agressief gedrag. Als iemand je af kan wijzen, als iemand je het gevoel kan geven dat je helemaal alleen bent, dan is het je eigen partner wel. Dus gaan we uit verbinding, en stel je je hard op. Doe je alsof het je helemaal niks uitmaakt. En misschien voel je ook wel niks meer. En verdwijn je, dissocieer je.

Woede loslaten

Maar ook dan blijft de liefdespijn je niet bespaart. De pijn wordt waarschijnlijk alleen maar groter als je die steeds zo bevecht, als je steeds zo blijft hangen in je eigen woede. Je eigen gelijk. Het is ook niet krachtig, aantrekkelijk of helpend. Het is je ego waar je je door laat leiden.

Dus ben je boos op je partner? Voordat je de woede naar buiten ventileert, adem even en vraag je af wat er onder zou kunnen zitten. Geef aan hoe je werkelijk voelt. Ga naar je zachte emoties.

Kun je wel wat hulp gebruiken? Maak een vrijblijvende afspraak alleen of met je partner samen, zodat je samen leert hoe je de boosheid doorbreekt en elkaar terug vindt.