Gebeurt het jou ook regelmatig: dat je eigenlijk te verliefd bent geworden en jezelf compleet verliest in de liefde? Dat je obsessief bezig bent hele gesprekken te herkauwen in je hoofd? En dat je helemaal gek wordt als je te lang niets hebt gehoord van je geliefde?
Verliefd zijn is geweldig. Maar te verliefd zijn is verschrikkelijk.
Te verliefd? De ander is geweldig, en jij?
Als je verliefd bent, vooral als je te verliefd bent, dan word je onzeker. Je vindt de ander, het object van jouw affectie, geweldig en fantastisch. En tegelijkertijd ga je jezelf vergelijken. Waarschijnlijk vind jij diegene op wie je verliefd bent vele malen leuker en mooier dan dat je jezelf vindt. Als er bovendien (even) wat bevestiging uitblijft vanuit de andere kant, dan wordt het makkelijk om nog net iets onzekerder te worden. En dan komen daar de negatieve overtuigingen uit hun donkere krochten.
Te verliefd en daardoor verlies je jezelf
Waarschijnlijk ben je waanzinnig druk met wat die ander van jou denkt, of vindt. Je gaat evalueren, piekeren, analyseren. Dat levert spanning op. En hierdoor ga je je ook ‘anders’ gedragen. Kortom, je gaat jezelf verliezen in de liefde. Je bent voor je gevoel te verliefd om nog echt jezelf te kunnen zijn. En met jezelf bedoel ik: diegene die je (hopelijk) bent bij goede vrienden, bij wie je je op je gemak voelt.
Als je te verliefd bent, hunker je voortdurend naar erkenning, geruststelling, bevestiging. Even na jullie laatste contact gaat het misschien nog wel, maar voor je het weet, slaat de paniek toe. Dat broeierige gevoel: waarom appt ze niet? Zie je wel, hij wilt me niet… Waarschijnlijk ben je met name te verliefd op de momenten dat jouw object van affectie niet in de buurt is. Want dan gaat je verstand met je aan de loop.
Angst dat je gekwetst gaat worden
Meestal is het angst die jouw gedachtes aanjaagt. En de Allergrootste Angst is natuurlijk dat je gekwetst gaat worden. Dat sterke gevoel van potentiële afwijzing wil je opheffen door middel van (heel veel) bevestiging. Bevestiging dat jouw object van affectie jou leuk vindt. Heel erg leuk. En dat is natuurlijk hartstikke verslavend. Want het is nooit genoeg, het is een bodemloze put. En zoals ik hierboven al beschreef, is de positieve werking van die bevestiging slechts van korte duur. Je hunkert voortdurend naar meer meer, meer. Waarschijnlijk wordt je met name te verliefd, als de ander jou eigenlijk (veel) te weinig aandacht en bevestiging geeft. Of erger nog: als jouw verliefdheid helemaal niet beantwoord wordt.
Je maakt jezelf te verliefd
Als je gaat ontleden wat het is dat jou steeds weer te verliefd maakt, dan is het (naar alle waarschijnlijkheid) niet jouw object van affectie. In feite is die ander niet meer dan een projectiescherm. Vermoedelijk is het met name iets dat je zelf doet, met je gedachten. Dus je wordt te verliefd door jezelf, niet door hoe geweldig die man of vrouw is, waar je te verliefd op bent geworden. Dat is toch op zichzelf al een geruststellende gedachte? Want dat betekent ook, dat je het probleem zelf kan oplossen en dat je daar de ander helemaal niet voor nodig hebt.
Hoe doe je dat dan dat probleem oplossen? Er is geen quick fix. Maar het begint met bewustwording. Bewustwording dat je aan het denken bent. Dat je je laat meesleuren door je eigen gedachten. Dat je versmelt met je eigen gedachten. Sterk nog: je identificeert je met je eigen gedachten. Jouw gedachten zijn niet het probleem, maar de versmelting. Het zo serieus nemen van die gedachten dát is het probleem.
Verslaafd aan liefde
Er zijn defusie technieken die je helpen om je gedachten minder serieus te gaan nemen. Maar ik kan me voorstellen dat het best lastig is dit alleen op te lossen. Kun je wel een beetje hulp gebruiken? Ik begeleid je naar een gezonde dynamiek tijdens het daten, zodat je het verschil gaat zien met wat je voelt en wat jouw gedachten ervan maken.
En als dat voor nu misschien nog een brug te ver is maar je wilt wel graag meer weten over dit onderwerp, dan raad ik je het boek van Jan Geurtz aan: ‘Verslaafd aan liefde’. Sowieso altijd een goed idee. Hierin lees je dat de liefde behoorlijk wat overeenkomsten heeft met andere verslavingen. Misschien zijn we allemaal wel geneigd om te verliefd te worden en onszelf te verliezen in de liefde. En misschien is dat ook helemaal geen wereldramp, zo lang je het je bewust bent en de weg weer terug weet te vinden.
